MELANKOLİ

İmtihanı ıpıssız bir yokluk olanın
Anıları diri diri buz dağına gömülür
Karşı dağa ulaşmadan daha  sözleri
Ah havada tane tane buza dönüşür

Bilekleri kese kese giden bir sessizlikte
Her anısı ciğerinden halka halka sökülür
Sesinin aksi dahi terki diyar içinde
Yalnızlığın gölgesinde yana yana ölünür

Sevmeye teşebbüsten sabıkalı biçimde
Cani bir yalnızlığın avlusunda salınır
Yanağını okşamış bir adamın ellerinde
Ufalanır tüm hisleri kum kum olur dağılır

Gecenin kör zifirinde sevdiğinin adını
Hain bir sessizliğin suratına bağırır
Yola yola bir zamanlar okşadığı saçını
Dikenli sopaları kusa kusa çağırır

Irmaklarcasına akıp yaşları
Aynalı duvarların arasına saçılır
Ağ ağ yalnızlığına dolanmış saçlarından
Yıldızsız ve zifiri bir gökyüzüne asılır