Bir Kadın Düşle Kumdan

Bir kadın düşle güneşten
Büyüsüne kapılmıştı sesinin
Pembe mavi karışımı ellerin
Gün batımını anımsatırdı senin
Heryerine bulaşırdı renklerin
Kısılan gözlerinin öğle vakti
Adını son seslenişine müteakip
Dudağının köşesinde bulunmuştu cesedi
Bir kadını düşle güneşten
Büyüsüne kapılmıştı teninin
Aynalarda görse idin kendini
Geçemez, geçemez, geçemezdin o senden..

Bir kadın düşle ki camdan
Nasıl tutsan kırılıyor elleri
Öptüğün yerleri mor
Üflediğin yerler yanık
Kendi kendini biliyor teni
Ölürken,
Bir de sevişirken seninle
Kesiliyor elleri..
Bir kadın düşle camdan
Öyle narin, öyle keskin ve öyle deli


Bir kadın düşle kumdan
Bir rüzgarla dağılır kaleleri
Dalgalardan uzak, denizlere küs
Rüzgarlarla kavgalı
Öyle sevdalı, öyle yalnız, öyle deli
Kumdan sevgiler seli
Getirmiştin baharda
Kumdan bahçeler,
Kumdan saadetler
Kumdan bir aşk bahşetmiştin ona
Ah bir dalga götürdü kaleleri
Bir kadın düşle kumdan..
Acıları taştan, acıları demirden,
Acıları haktan..


Bir kadın düşle küçük bir kızdan
On yıllardır hala bekliyor seni
Annesinin kapıları açmadığı
Babasının dövdüğü
Çocukluğunun öldüğü
Kadınlığının sövdüğü,
Bir köşede..
Oturmuş ve bekliyor...